ÉG ER FRJÁLS EINS OG FUGLINN!

Þá er maður loksins laus úr "búrinu".  Kominn út á meðal manna.  Hittir fullt af fólki á hverjum degi.  Hvílík dásemd!

Fyrir tveimur vikum síðan byrjaði ég semsagt í starfsþjálfun á ferðaskrifstofunni Resia.  Frábært!  Þar vinna 5 indælar og hressar stelpur auk yfirmannsins, Áróru, sem er skemmtileg skellibjalla og algjör orkubolti.  Ég er frá 9-18 alla virka daga svo að það eru dálítið mikil umskipti frá því sem var - að vera atvinnulaus heima alla daga.

Auðvitað lærist þetta starf ekki á einum degi, ég á 8 vikur eftir og þá segir Áróra að maður sé búinn að læra svona 10%.  Hún er jákvæð á áframhaldandi starf, ekki síst þar sem hún getur hugsanlega fengið styrk frá ríkinu til að ráða mig þar sem ég er búin að vera atvinnulaus í meira en 1 ár.  Þetta er gert til að hvetja vinnuveitendur til að ráða svona fólk eins og mig!

Á föstudagskvöldið var svo vinnupartí heima hjá einni af stelpunum.  Allar mættu og makarnir líka og áttu saman skemmtilega kvöldstund.  Þau höfðu ekki hist svona öll áður, enda stutt síðan sumar þeirra byrjuðu að vinna þarna.

Það er þéttskipuð dagskrá framundan hjá stelpunum mínum, lúðrasveitartónleikar hjá Rebekku um allan bæ, dans, söngur, balletsýning, kórferðalag og skólaferðalag hjá Sesselju og húllumhæ á leikskólanum hjá Diljá.  Auk þess á að hafa keilukvöld fyrir alla foreldrana í bekknum hennar Sesselju.  Við hittumst aldrei nema á fundum í skólanum svo það var ákveðið að fara út að borða og gera eitthvað skemmtilegt saman til að hrista þennan foreldrahóp saman.  Bráðsniðugt!

Ég er semsagt BARA bjartsýn og ekki spillir fyrir að vorið er loksins komið, sólin skín, veitingasölur eru búnar að koma fyrir borðum og stólum úti og bærinn fyllist af léttklæddu fólki!

Svo til ykkar sem takið vinnunni ykkar sem sjálfsögðum hlut - munið bara hvað þið eruð heppin  Ég var sjálf búin að gleyma því en þegar maður lendir í mínum aðstæðum, fer maður að hugsa svolítið öðruvísi og verður þakklátari fyrir svo margt sem maður tók áður sem gefnu.